Hoe het allemaal is begonnen? Dat was in de tijd dat er een klein Davidje in mijn buik aan één stuk door de hik had.
Waardoor ik vrijwel voortdurend waanzinnig afgeleid werd.
Zoiets overkomt je natuurlijk maar eens in je leven of misschien een aantal keren, dat je buik in beslag genomen wordt door een levend en groeiend wezentje.
Met telkens dat gehik in mijn buik was ik in de zwangerschapsperiode er met mijn koppie echt niet altijd helemaal bij.
Het verliep zo: om wat lekkers bij de koffie te hebben voor het bezoek dat de enorme buik kwam bewonderen (“Ohhh, aaahhh, het beweegt! Geinig!! Het lijkt wel of ie de hik heeft? Ja, echt waar? Doet ie dat de hele tijd??”), had Susanne bedacht om zelf wat appelflapjes te maken. Even lekker prutsen in de keuken, dat was een goede afleiding van die hik-klotsende buik.
Bladerdeegplakjes neerleggen, appelstukjes met rozijnen, suiker en kaneel erover, netjes dichtvouwen – en hop, de oven in.
Makkelijk genoeg toch?
Ware het niet dat Susanne niet het bak-blik pakte, maar het bak-rek. Je weet wel, zo’n bakrooster.
Je ziet het vast al voor je: de bladerdeegflapjes werden warm en zakten langzaam steeds verder door de sleuven van het rooster heen. Waardoor uiteindelijk de appel-flapjes meer een soort appel-kwakjes werden.
Nou, die appelkwakjes werden een anekdote in de familie en vriendenkring. En ze waren heus wel lekker, maar toch ook een beetje vreemd.
Volgens mij heb ik ergens nog een foto van mezelf met die appelkwakjes. Als ik die foto vind zal ik ‘m hier plaatsen…
Zo is het dus begonnen. Daar is de naam voor dit domein ontstaan: appelkwakjes.nl.
En zo is ook mijn overtuiging ontstaan, dat niet alles hyper-perfect hoeft te zijn. Beter gewoon maar beginnen, dan komt de perfectie op den duur ook.