Vandaag vertelde ik in de meeting van de sollicitatietraining een persoonlijk verhaal. Ik vond het zo mooi aanhaken bij de Zoekversnellers Positiviteit en Actie die we vandaag als rode draad in onze oefeningen en online gesprekjes hadden… Ik móest het gewoon even met mijn collega-werkzoekenden delen.
Dit verhaal gaat over onze zoon. Hij is nu 24 jaar.
Had jij als kind ook wel eens een baaldag?
Toen hij nog maar een klein knurftje was en naar de basisschool ging, waren er wel eens dagen dat hij niet helemaal oké was. Zich echt niet lekker voelde.
Als moeder controleer je dat natuurlijk: ruikt zijn adem anders, is zijn voorhoofd klam en erg warm? En als hij dan echt ziek was, dan belde ik braaf school op om hem ziek te melden.
Maar, – net als iedereen dat wel eens heeft – dat kleine mannetje had soms gewoon totaal geen zin om aan zijn verplichtingen te voldoen, om alwéér naar school te moeten.
Dan had ‘ie teveel gedoe op school gehad en wilde even niet meer, of hij had te weinig geslapen (en stiekem dat boek uitgelezen met zijn zaklamp onder het dekbed).
Nou ja, iedereen weet wel een reden te bedenken waarom je soms gewoon een ‘off-day‘ kan hebben, een baaldag dus.
En als ik dat doorhad (en ik ben mama, dus dat heb ik áltijd door, duh) dan voelde ik me toch echt wel in dubio staan.
Zou ik het knulletje een dagje thuishouden ook al was ‘ie niet echt ziek? Of moest ik streng zijn en hem naar school sturen?
En als ik hem zou thuishouden… moest hij dan de hele dag in bed blijven? Of mocht hij dan beneden lekker gaan zitten spelen?
Ik heb toen met hem afgesproken dat hij 2 dagen per jaar een baaldag mocht inlassen.
Gewoon, een dagje vrijaf. Even niet verplicht in het rijtje hoeven lopen.
En dan zou ik hem op school ziekmelden, maar hoefde hij niet de hele dag in bed te blijven liggen.
En mocht hij gerust lekker gaan spelen. Geen schuldgevoelens, geen krap keurslijf. Een ingeplande baaldag.
Ook volwassenen hebben wel eens een baaldag
Nu is dat kleine knulletje een hele knul geworden. 24 jaar. Bijna een echte meneer.
Hij heeft nu echt werk met echte verantwoordelijkheden. En is met zijn vriendin op zoek naar een eigen huis, echt van henzelf.
En soms zegt hij tegen me: “Mam. Ik neem vandaag een dagje vrij. Niet omdat ik op vakantie ga hoor. Maar omdat ik een baaldag heb ingepland. Zoals vroeger, weet je nog?”
En dan gaat ‘ie beneden lekker zitten spelen. Gamen heet dat tegenwoordig.
Dan moet ik even glimlachen.
“Ja jongen, ik weet het nog”.
Vandaag vertelde ik in de meeting van de sollicitatietraining een persoonlijk verhaal. Ik vond het zo mooi aanhaken bij de Zoekversnellers Positiviteit en Actie die we vandaag als rode draad in onze oefeningen en online gesprekjes hadden… Ik móest het gewoon even met mijn collega-werkzoekenden delen.
Dit verhaal gaat over onze zoon. Hij is nu 24 jaar.
Had jij als kind ook wel eens een baaldag?
Toen hij nog maar een klein knurftje was en naar de basisschool ging, waren er wel eens dagen dat hij niet helemaal oké was. Zich echt niet lekker voelde.
Als moeder controleer je dat natuurlijk: ruikt zijn adem anders, is zijn voorhoofd klam en erg warm? En als hij dan echt ziek was, dan belde ik braaf school op om hem ziek te melden.
Maar, – net als iedereen dat wel eens heeft – dat kleine mannetje had soms gewoon totaal geen zin om aan zijn verplichtingen te voldoen, om alwéér naar school te moeten.
Dan had ‘ie teveel gedoe op school gehad en wilde even niet meer, of hij had te weinig geslapen (en stiekem dat boek uitgelezen met zijn zaklamp onder het dekbed).
Nou ja, iedereen weet wel een reden te bedenken waarom je soms gewoon een ‘off-day‘ kan hebben, een baaldag dus.
En als ik dat doorhad (en ik ben mama, dus dat heb ik áltijd door, duh) dan voelde ik me toch echt wel in dubio staan.
Zou ik het knulletje een dagje thuishouden ook al was ‘ie niet echt ziek? Of moest ik streng zijn en hem naar school sturen?
En als ik hem zou thuishouden… moest hij dan de hele dag in bed blijven? Of mocht hij dan beneden lekker gaan zitten spelen?
Ik heb toen met hem afgesproken dat hij 2 dagen per jaar een baaldag mocht inlassen.
Gewoon, een dagje vrijaf. Even niet verplicht in het rijtje hoeven lopen.
En dan zou ik hem op school ziekmelden, maar hoefde hij niet de hele dag in bed te blijven liggen.
En mocht hij gerust lekker gaan spelen. Geen schuldgevoelens, geen krap keurslijf. Een ingeplande baaldag.
Ook volwassenen hebben wel eens een baaldag
Nu is dat kleine knulletje een hele knul geworden. 24 jaar. Bijna een echte meneer.
Hij heeft nu echt werk met echte verantwoordelijkheden. En is met zijn vriendin op zoek naar een eigen huis, echt van henzelf.
En soms zegt hij tegen me: “Mam. Ik neem vandaag een dagje vrij. Niet omdat ik op vakantie ga hoor. Maar omdat ik een baaldag heb ingepland. Zoals vroeger, weet je nog?”
En dan gaat ‘ie beneden lekker zitten spelen. Gamen heet dat tegenwoordig.
Dan moet ik even glimlachen.
“Ja jongen, ik weet het nog”.